Leesautobiografie

Mijn Leesverslaving

Lezen, daar kan ik wel over meepraten...

De geschiedenis: Van het begin tot nu.

Het begin

In het tweede of derde leerjaar begon ik met lezen, zo rond de tijd dat je lezen onder de knie begint te krijgen. Ik weet niet zeker of het het eerste boek was, maar de oudste die ik in mijn kast vond heet Dolfje Weerwolfje. Geen idee wie erop kwam om mij een boek zoals deze te geven, aangezien ik voor die tijd niet echt een lezer was. Dat boek betekende waarschijnlijk het begin van mijn lange leesverslaving.

Paul van Loon

Dolfje Weerwolfje was een boek van de schrijver Paul van Loon. Het begon allemaal met zijn boeken. Dolfje Weerwolfje was uitgelezen en misschien hadden mijn ouders gemerkt dat ik het leuk vond of dachten ze dat ik een ander boek ook wel zou lezen. Het komt erop neer dat ik later ook het eerste boek van De Griezelbus-serie kreeg. En nu liggen alle 8 boeken van die serie op de plank bij mij thuis. Wat me ertoe aanzette om zoveel te gaan lezen weet ik niet. Ik hou niet eens van horror. Nachtmerries overspoelden mijn kindertijd, de verhalen uit boek 4 zijn nu nog steeds in mijn geheugen gegrift. Dit was het eerste teken van hoe de volgende jaren eruit zouden zien.

De Gouden Eeuw

De tweede helft van de lagere school zette de toon voor de rest van mijn leven (wat niet echt veel is aangezien het ongeveer 7 jaar geleden is). Ik was net een dronkenman die niet genoeg van de alcohol kan krijgen. Harry Potter was snel uit. De Deltora-reeks, bestaande uit 15 boeken, ging er ook makkelijk doorheen. Mijn opa gaf me al zijn oude boeken van Arendsoog, een cowboy die onrecht bestrijd met zijn trouwe vriend Witte Veder. Die boeken waren fantastisch. Mijn stripcollectie breidde zich snel uit tot een respectabel aantal van op dit moment 150 strips. Daarbij komt nog de serie Warrior cats, een abonnement op National Geographic en alle losse boeken die ik er nog bij las.

Het werd zo dramatisch dat ik boeken begon te lezen tijdens de speeltijd. Of het nu stormde of de zon hoog aan de hemel stond, Bob kon men altijd vinden op het muurtje met het laatste boek dat hij uit de bibliotheek had gehaald. Nu nog steeds is dat het grootste kenmerk waar mijn oude klasgenoten van het Groene Dal (de lagere school) mij aan herinneren. Toen ik naar middelbare school ging heb ik deze gewoonte moeten afzweren, om mijn populariteit intact te houden...

De pubertijd

In de pubertijd veranderde alles. Of toch niet. Ik bleef verslaafd aan lezen, maar wanneer men opgroeit gaat men andere boeken leuker vinden dan andere. Zo begon ik de oude boeken waar ik vroeger zo van hield saai te vinden en diegene die ik nog steeds leuk vond waren met te weinig om die grote honger naar boeken te stoppen. Er kwam hulp uit de meest onverwachte hoek: Mijn Oma.

Oorspronkelijk vertrouwde ik mijn oma voor geen meter toen zij onverwachts met een nieuw boek op de proppen kwam. Ik bedoel, hoe kon mijn oma weten wat ik leuk vond nu ik een puberende tiener was. Natuurlijk had zij het perfecte boek uitgekozen, de eerste van de Gone-sere waar ik nu alle boeken van heb gelezen. Later heeft zij haar trucje nog eens 2 keer uitgehaald en weer perfecte boeken uitgekozen. Ik las op dat moment boeken als de Grijze Jager, Alex Rider, Gladiator, Artemis Fowl, enzovoorts. Allemaal series waarvan ik alle boeken gelezen heb.

Mijn Volwassenheid

Ik ga nu net doen alsof ik uit de boekenpubertijd ben gekomen, want we zijn nu in de eigen tijd van het boeken lezen aangekomen. Die begon 2-3 jaar geleden. Deze periode van mijn leven wordt gekenmerkt door, ten eerste, Engelse boeken. Ik begon de serie Percy Jackson te lezen in het Engels, een geniale reeks, en het was super. Zoveel boeken vulden mijn kast dat er een tweede moest komen. Ik begon meer volwassen boeken te lezen die mijn ouders me aanraden zoals Agatha Christie, Sherlock Holmes, Dan Brown, enzovoorts. Ik begon ook Game of Thrones te lezen en las het 1400 pagina's lange In de Ban van de Ring. Daarbij een heleboel in het Engels gelezen Young Adults zoals The Hunger Games, I am Number Four en dergelijke. Een jaar geleden kreeg ik uiteindelijk een E-reader, een must-have voor elke boekenwurm op deze planeet.

Dit is dus mijn leesleven tot nu toe.

De oorzaak: Wat heeft mij tot lezen aangezet?

Familie

Het zal in de familie zitten. Mijn vader en moeder lezen erop los wanneer we op vakantie zijn, ze hebben allebei wel een paar boeken die ze willen lezen. Daarbij zit mijn moeder in een boekenclub. Heel mijn familie aan mijn moeders kant leest trouwens graag.

In elke familie heb je natuurlijk een paar uitzonderingen. Bij de mijne is dat Florine, mijn 14 jaar oude zus die een boekenfobie heeft ontwikkeld over de jaren heen. Gelukkig pakt Sophie, mijn 12 jarige zusje, de traditie weer op.

De Bibliotheek

Op de lagere school gingen we om de maand naar de bibliotheek, wat ook wel een invloed op mijn overmatig lezen zal hebben gehad. Daar kon ik aan boeken komen tijdens de periodes dat ik geen boeken kon vragen. Ik leerde er ook een heleboel boeken kennen die ik veel zou gaan lezen.

De hoogte- en dieptepunten

Het mooiste moment was toen ik de Grijze Jager cadeau kreeg, en dat zegt heel wat. Strips hebben me door mijn longontsteking heen gekregen, mijn oma die me een van de beste boeken ooit gaf en het gevoel dat je krijgt wanneer je In de Ban van de Ring eindelijk uit hebt gekregen zijn allen voorbeelden van hoogtepunten. Toch blijft dat cadeau het best. Ik kreeg het boek tijdens het begin van "de Gouden Eeuw", toch las ik het niet tot het eind. Waarom? Ik kreeg alleen maar boeken voor mijn verjaardag en dat was niet leuk. Boeken waren geen cadeaus, dacht ik toen. Ik negeerde dus de Grijze Jager een hele tijd tot het besluit eens het eerste hoofdstuk te lezen. Ik snapte er geen sikkepit van. Dus legde ik het boek terug voor nog een hele tijd. Tot de gedachte, weer een jaartje later, om het tweede hoofdstuk eens uit te proberen. Nu heb ik alle 12 boeken in de boekenkast liggen, als dat genoeg uitleg is. Het meest komische moment uit mijn hele leesgeschiedenis, toen ik neerkeek op alle 12 delen en besefte dat ik 3 jaar eerder had kunnen beginnen met lezen als ik 1 pagina verder was gegaan.

Dieptepunten zijn er niet echt, het is alleen jammer dat met de enorme hopen huiswerk van de laatste jaren er niet echt veel tijd meer is om zoveel te lezen als vroeger.

The End

Zoals aan elk boek moet er ook aan deze tekst een einde komen. Misschien bent u een leraar die honderden van deze soort verslagen moet nakijken en baalt u nu dat er een leerling er zon lange tekst van moest maken. Misschien ben je een leerling die een tekst moest schrijven over boeken lezen terwijl je eigenlijk een boek OP DIT MOMENT zou willen lezen? In elk van deze gevallen hoop ik dat uw toekomst verrijkt is door te weten dat er mensen op de wereld zijn die met je meeleven.

Een leesautobiografie van en door Bob Mutsaerts